مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم
شاعر : سید رضا مؤید
نوع شعر : مدح و ولادت
وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
قالب شعر : مثنوی
مكه امشب غرق شوری دیگر است آسـمان روشـن ز نـوری دیگر است
شـب بــود آبــسـتــن رازی بــزرگ در حـجـاب مـكـه اعـجـازی بـزرگ
سر به سوی كـوه و صحـرا میكشد انـتــظــار صـبــح فــردا مـیكــشــد
پـای تـا سـر شـوق و سر تا پا نـگـاه شــاهــد مــردی كـه مــیآیــد ز راه
شاهد مردی كه خود رهبر شده است او امیـن بودست پیـغـمـبر شده است
راد مــردی كـو بــود خــیــرُ الــورا آفـــتـــابــی كـه بـــتـــابــد از حـــرا
ســاحـت غــار حــرا عــرش نـمــاز گــلـشـن بـشـكـفـتــن گــلهــای راز
مـحـفـل اُنـس خـلـیـلـی دیـگـر اسـت گو حبیب، او از خـلیل اولیتر است
چـون شـود گـرم مـنــاجــات و دعـا گـم شــود در جــذبــه عــشــق خــدا
آیــدش در جــلــوه نــور كــردگــار وز مــیــان نــور بـانــگـی آشــكــار
كـی مـحـمـد ای رسـول مـا بـخـوان خـیز و باسـم رَبـك الاعـلـی بـخـوان
تـو رسـول اسـتـی و قـرآنـت كـتـاب انـبــیــا چـون انــجــم و تـو آفــتــاب
كـن ســخــن آغــاز از ربِّ الــفــلـق آنــكـه انــســان آفــریـــده از عــلــق
آن نــدا وحـی و مـنـادی جـبــرئـیـل پـیـك پـیـغــام خــلـیــلـی بـر خـلـیــل
احــمــد اُمّـی لـقــب؛ لـب بــاز كــرد بــا مـــنــادی هــــم نـــدا آواز كــرد
روح عالم جان گرفت از جان وحی شد دهـانش چـشـمـۀ جـوشـان وحـی
صـبـح رویـش مـطـلـعُ الانــوار شـد سـیــنــه او مــخــزن الاســرار شــد
در حــرا فـرمــان حُــرّیـت گــرفـت وز خــدا تــاج عــبــودیـت گــرفــت
بـــنــده حــق مـــحــرم در گــاه شــد ابـن عــــبــــدالــلـه، عـبــدالـلـه شــد
از عـبــادت بـا خـدا هـمـراز گـشـت در مــیـان انــبــیـاء مـمـتــاز گـشـت
بهـتـرین وصفـش كـمال بنـدگی ست چون محـمد ذات حق را بنده كیست
ای مـحـمــد ای بــزرگ رهــبـــران عـــقــل اوّل آخــر پــیـــغـــمــبــران
ای رخـت در مـحـفـل تـوحـید شـمع حسن و لطفت و عدل و رحمت در تو جمع
ناسـخ هـر دین و آئـیـن دیـن تـوست وحی مـنـزل گـفـته و فـرمان توست
ای وجــودت رحـمــة الـلـعــالــمـیـن فـیض عـامت شامـل مـسـتـضعـفـیـن
بــخـــش عــــزّت امــت اســــلام را سر فـرازی بخـش خـاص و عـام را
بر مـؤیـد كـن نـظـر ای فـیـض عـام تــا نــلــغــزد پــایـش از خــط امــام
|